Wat het ook geweest is dat Mimas getroffen heeft, het heeft dit maantje bijna vernietigd. Wat overblijft is één van de grootste inslagkraters op één van de kleinere manen van Saturnus.
De Herschelkrater, vernoemd naar Sir William Herschel die Mimas in 1789 ontdekt heeft, heeft een doorsnede van ongeveer 130 km en is hieronder afgebeeld. De geringe massa van Mimas produceert een zwaartekracht aan zijn oppervlak die nèt sterk genoeg is om een bolvormig lichaam te creëren, maar zwak genoeg dat zulke relatief grote oppervlaktestructuren kunnen blijven bestaan.
Mimas bestaat grotendeels uit waterijs met een hierendaar wat rotspuin en gruis — het is dus accuraat te beschrijven als een grote vuile sneeuwbal. De onderstaande afbeelding werd gemaakt tijdens de passage in augustus 2005 van de Cassini ruimtesonde, welke nu in een baan rondom Saturnus draait.
Credit: Cassini Imaging Team, ISS, JPL, ESA, NASA
Bron: http://www.apod.nl
Lees ook: A-ring werkt als spons
Lees ook: Phoebe: de komeetmaan van Saturnus?
Lees ook: Veranderingen in stralingsgordels van Saturnus
Lees ook: Turbulentiezone om de Saturnusmaan Titan
Lees ook: Nieuw saturnusmaantje ontdekt door equinox
Lees ook: De infrarode gloed van Saturnus
Voortaan kun je alle nieuwsberichten van desterren.net ook volgen op Twitter en Facebook!
Dit engelstalig magazine is een echte aanrader voor de ware astronomie-liefhebber!
Bestellen of meer info »