Nieuws

De Maan niet zo doods en rustig als ze lijkt?

Geplaatst op 04-05-2008 om 21u00 door Bert Carrein - 3875 keer gelezen
Nieuws

De Maan is niet zo doods en rustig als ze lijkt. Een studie in opdracht van NASA toont aan dat er maandelijks iets gebeurd wanneer de Maan door de magnetische staart van de Aarde trekt. De magnetische staart van de Aarde strekt zich veel verder uit dan de baan van de Maan en éénmaal per maand, tijdens Volle Maan, passeert de Maan door deze staart. Deze doortocht kan verschillende gevolgen hebben, van stofstormen tot elektrostatische ontladingen. De magnetische staart waarvan sprake is in feite een deel van het magnetisch veld van de Aarde. De zijde, gericht naar de zon, wordt platgedrukt door de zonnewind, maar aan de ‘achterzijde’ van de Aarde strekt dit magnetisch veld zich uit, tot verder dan de Maanbaan.

De Maan komt in deze staart terecht wanneer ze achter de Aarde terecht komt (gezien van op de zon, het wordt Volle Maan). De Maan kan 6 dagen in deze staart vertoeven, van 3 dagen voor Volle Maan tot 3 dagen erna. Gedurende deze 6 dagen kunnen verschillende dingen gebeuren op het maanoppervlak. Wanneer de Maan door deze staart schuift, komt ze in contact met een gigantische plasmaplaat van geladen deeltjes die gevangen zitten in de magnetische staart. De lichtste en meest mobiele deeltjes, de elektronen, raken het Maanoppervlak en geven de Maan een negatieve lading. Op het verlichte deel van de Maan wordt deze aanraking grotendeels tegengegaan doordat de elektronen terug worden geduwd door UV-fotonen (zonlicht). Zo kan de Maan maar een weinig ‘opgeladen’ worden in het zonlicht. Maar op de niet-verlichte zijde van de Maan, raken deze deeltjes het Maanoppervlak wel en kunnen de voltages oplopen tot honderden of duizenden Volts.

Astronauten die op het oppervlak lopen van het verduisterde deel, zouden hetzelfde kunnen ervaren als wanneer je een sok uit de droogkas haalt. Bij het aanraken van andere astronauten, apparatuur, ed. zou dit een elektrische schok tot gevolg kunnen hebben. Aarding kan een deel van de oplossing zijn. De grond op het Maanoppervlak zou ook omhoog kunnen (TO LEAP) in de hemel/hemel. Waneer de deeltjes voldoende geladen zijn zouden ze boven het oppervlak ‘glijden’.

Dit opstijgen van het Maanstof kan leiden tot een tijdelijke verduitering van de omgeving. Daarnaast zouden eventuele astronauten of apparatuur ook last van kunnen ondervinden. Dat Maanstof kan een wind veroorzaken. Deze wind zou moeten ‘waaien’ van het meest negatief geladen deel van de Maan (het donkere deel) naar het minder negatief geladen deel (het verlichte deel).

Deze stofstorm zou het hevigst moeten zijn bij de overgang van beide ladingen en dat is op de terminator. Dit laatste is echter nog maar een gissing. Er zijn nog geen astronauten op het juiste moment aanwezig geweest om deze stofstormen op de terminator te verifiëren. Het is de NASA-sonde Lunar Prospector die de meest directe bewijzen heeft geleverd. Deze sonde draaide rond de Maan in 1998 en 1999 en heeft vele van die passages van de Maan door de magnetische staart kunnen waarnemen. De sonde kon tijdens dergelijke doorgangen grote veranderingen en voltages waarnemen op de nachtzijde van de Maan. Dit kon gaan van -200V tot -1000V.
De plasmaplaat waarvan sprake is geen star gegeven, maar is heel dynamisch. Hierdoor is ze constant in beweging. Zo kan de Maan gedurende de transit door de magnetische staart van de Aarde verschillende malen geraakt worden door deze plaat. Dergelijke aanrakingen kunnen in een tijdsduur van minuten tot uren en zelfs dagen.

Hieruit blijkt ook hoe dynamisch de Maan is op het vlak van elektrische ladingen. Soms kan ze in een rustige omgeving zweven en dan geraakt worden door een dergelijke plasmaplaat waardoor ze binnen een zeer korte tijd aan de nachtzijde een potentiaalpiek krijg van een kilovolt. Kort daarna kan alles terugvallen zoals daarvoor. Tijdens periodes van hevige zonnewinden (geomagnetische stormen) is deze fluctuatie het hevigst en dan is ze ook het interessantst om te onderzoeken. Voor dit verder onderzoek is het wachten tot een volgende groep astronauten zich richting de maan begeeft, want ongewild zullen zij deze ontwikkelingen in de magnetische staart ondervinden.

Bron: http://www.astro-event-group.be, Stijn Vanderheiden

Gerelateerde berichten

Lees ook: De maanlander van Apollo 17
Lees ook: NASA lanceert op 17 juni twee maansondes tegelijk
Lees ook: Omlijst door wolken
Lees ook: Binnenkort kan menselijk as naar de maan
Lees ook: Maan omgedraaid door meteorietinslag?
Lees ook: Nu officieel: Er is water op de Maan gevonden!

Bekijk alle berichten uit deze categorie.